การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขคืออะไร?

การบำรุงรักษาเชิงแก้ไข (CM) เป็นกลยุทธ์การบำรุงรักษาที่เลือกไว้สำหรับการดำเนินงานสินทรัพย์ถาวรที่ได้รับอนุญาตให้ทำงานจนล้มเหลว วัตถุประสงค์ของกลยุทธ์การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขคือการคืนค่าการทำงานหรือสภาพของสินทรัพย์ให้อยู่ในสถานะที่สามารถทำหน้าที่ที่จำเป็นได้ งานบำรุงรักษาเชิงแก้ไขจะดำเนินการหลังจากรับรู้ข้อผิดพลาดหรือความล้มเหลวเท่านั้น และต้องวางแผนและดำเนินการอย่างรวดเร็ว หากอุปกรณ์ที่ผิดพลาดหรือเครื่องจักรที่ล้มเหลวส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพการผลิตของบริษัท ผลผลิตคือกุญแจสำคัญในการทำเงิน เป้าหมายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งหมดคือการสร้างรายได้ และใช้มันในการปรับปรุงทรัพย์สิน เปลี่ยนหรือลงทุนใหม่เพื่อให้บริษัทเติบโต มิฉะนั้นจะต้องจ่ายคืนให้กับเจ้าของหรือผู้ถือหุ้นเป็นเงินปันผล

วัตถุประสงค์ของการบำรุงเชิงแก้ไข

กลยุทธ์การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขเรียกอีกอย่างว่ากลยุทธ์การทำงานไปสู่ความล้มเหลว โดยการบำรุงรักษาจะดำเนินการหลังจากเครื่องจักรพังหรืออุปกรณ์ทำงานล้มเหลวเท่านั้น

วัตถุประสงค์ของกลยุทธ์การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขคือเพื่อคืนสภาพให้การทำงานหรือสภาพของสินทรัพย์ถาวรที่ใช้งานอยู่

กลยุทธ์การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขถูกเลือกสำหรับการปฏิบัติการสินทรัพย์ถาวร ซึ่งความล้มเหลวเป็นที่ยอมรับได้ กล่าวคือ ไม่มีผลกระทบที่สำคัญของความล้มเหลวต่อบุคคล ทรัพย์สิน โรงงานหรืออุปกรณ์ หรือสิ่งแวดล้อม และไม่มีวิธีที่เป็นไปได้ทางเทคนิคหรือเชิงเศรษฐกิจในการป้องกันความล้มเหลวของอุปกรณ์หรือการเสียของเครื่องจักร

เหตุใดการบำรุงเชิงแก้ไขจึงมีความสำคัญ

ผลผลิตคือปริมาณของผลิตภัณฑ์ที่ผลิตและบริการที่ส่งมอบ (ผลผลิต) หารด้วยปริมาณของวัตถุดิบ พลังงาน แรงงาน และทรัพยากรอื่น ๆ (นำเข้า) ที่ใช้ในการผลิตผลิตภัณฑ์เหล่านั้นและส่งมอบบริการเหล่านั้น

SOURCE: U.S. BUREAU OF LABOR STATISTICS

การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขมีบทบาทสำคัญโดยการคืนสภาพให้ การทำงานหรือสภาพของการดำเนินงานของสินทรัพย์ถาวรให้กลับสู่สภาวะปกติโดยเร็วที่สุด เพื่อให้การดำเนินงานและการขายสามารถผลิตและขายผลิตภัณฑ์เพิ่มเติมและส่งมอบบริการที่ดีขึ้นแก่ลูกค้าได้ต่อไป การขาดการบำรุงรักษาเชิงแก้ไขที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลจะนำไปสู่ความพร้อมใช้งานและคุณภาพของการดำเนินงานที่ต่ำลง ผลผลิตลดลง และในที่สุดบริษัทจะทำเงินได้น้อยลงหรือสูญเสียเงิน

เป้าหมายของการบำรุงรักษาเชิงแก้ไข

เป้าหมายของการบำรุงรักษาเชิงแก้ไขคือ:

"ลดเวลาที่ใช้ในการคืนสภาพให้การทำงานหรือสภาพของสินทรัพย์ให้เหลือน้อยที่สุด"

จะบรรลุเป้าหมายได้ก็ต่อเมื่อฝ่ายปฏิบัติการและฝ่ายบำรุงรักษาแบ่งปันวัตถุประสงค์เชิงกลยุทธ์ร่วมกันและร่วมมือกันเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการปฏิบัติงานซึ่งนำไปสู่การบรรลุเป้าหมาย การปฏิบัติงานควรแจ้งข้อผิดพลาดของอุปกรณ์และความล้มเหลวของเครื่องจักร รวมทั้งรายงานอันตรายและเหตุการณ์ที่สังเกตเห็นโดยเร็วที่สุดหลังจากรับรู้เหตุการณ์เหล่านี้ การบำรุงรักษาควรดำเนินการแก้ไขอย่างรวดเร็วเพื่อสร้างใบสั่งงาน จัดกำหนดการงาน CM และจัดสรรอะไหล่ วัสดุ และทรัพยากรเพื่อดำเนินงาน CM ให้เร็วที่สุด เวลาคือเงิน

ตัววัดประสิทธิภาพหลักสำหรับการบำรุงรักษาเชิงแก้ไข

มีตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพหลักหรือ KPI พื้นฐาน ดังนี้:

• Mean Time To Repair (MTTR)
• Mean Time Between Failures (MTBF)
• Mean Time To Failure (MTTF)

Mean Time To Repair เป็นตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพหลัก (KPI) ของการบำรุงรักษาเชิงแก้ไข MTTR คือการวัดความสามารถในการบำรุงรักษาของสินทรัพย์ที่สามารถซ่อมแซมได้ เป็นเวลาเฉลี่ยที่ใช้ในการซ่อมแซมเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่ชำรุด ตามสูตร คือเวลาการบำรุงรักษาเชิงแก้ไขทั้งหมดที่ใช้ในการซ่อมแซมเครื่องจักรและอุปกรณ์ หารด้วยจำนวนงานบำรุงรักษาเชิงแก้ไขทั้งหมดที่ดำเนินการในช่วงเวลาที่กำหนด โดยทั่วไปจะไม่รวมระยะเวลารอคอยสำหรับชิ้นส่วนอะไหล่หรือวัสดุที่หาไม่ได้หรือเวลาหยุดทำงานด้านการบริหารหรือโลจิสติกอื่นๆ

Mean Time Between Failures or MTBF กล่าวโดยย่อก็คือ KPI อีกอย่างหนึ่งของการบำรุงรักษาเชิงแก้ไขสำหรับสินทรัพย์ที่ซ่อมแซมได้ MTBF คือค่าเฉลี่ยเลขคณิตหรือเวลาเฉลี่ยที่ผ่านไประหว่างความล้มเหลวของสินทรัพย์

ตัวอย่างเช่น เซ็นเซอร์ IoT ที่ขับเคลื่อนด้วยแบตเตอรี่จะมีเวลาเฉลี่ยระหว่างการเปลี่ยนแบตเตอรี่ เปลี่ยนแบตเตอรี่ที่เสียด้วยแบตเตอรี่ใหม่

Mean Time To Failure เป็นอีกหนึ่ง KPI ของการบำรุงรักษา MTTF ระบุเวลาที่คาดว่าจะล้มเหลวสำหรับสินทรัพย์ที่ไม่สามารถซ่อมแซมได้ เป็นค่าเฉลี่ยเลขคณิตหรืออายุเฉลี่ยของสินทรัพย์ที่ล้มเหลวที่คล้ายกัน

ตัวอย่างเช่น เซ็นเซอร์ IoT ATEX ที่ขับเคลื่อนด้วยแบตเตอรี่มีระยะเวลาเฉลี่ยที่จะเกิดความล้มเหลว ไม่สามารถเปลี่ยนแบตเตอรี่ที่เสียได้เนื่องจากข้อกำหนดของ ATEX เกี่ยวกับการออกแบบเซ็นเซอร์ IoT ATEX

กลยุทธ์การบำรุงรักษาเชิงแก้ไข

การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขเป็นหนึ่งในสามกลยุทธ์การบำรุงรักษาที่เจ้าของธุรกิจ กรรมการบริหาร หรือทีมผู้บริหารธุรกิจเลือกใช้เพื่อให้บรรลุผลในการบำรุงรักษาสินทรัพย์ถาวรในการดำเนินงานของบริษัท

การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขมีสองประเภทหลัก:

1. การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขที่เลื่อนออกไป; และ
2. การบำรุงรักษาแก้ไขทันที

การบำรุงรักษาทันทีเรียกอีกอย่างว่าการบำรุงรักษาฉุกเฉิน

กลยุทธ์การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขที่ถูกต้องคืออะไร?

นั้นขึ้นอยู่กับ...

เมื่อคุณได้ทรัพย์สิน โรงงาน หรืออุปกรณ์ใหม่ ผู้ผลิตจะกำหนดการดำเนินการบำรุงรักษาเชิงป้องกันไว้ล่วงหน้าเพื่อให้การรับประกันมีผล ดังนั้นในทางปฏิบัติ คุณต้องปฏิบัติตามแผนการบำรุงรักษาเชิงป้องกันของผู้ผลิตตามช่วงเวลาการบริการที่กำหนดไว้ล่วงหน้า อย่างไรก็ตาม หลังจากหมดระยะเวลาการรับประกันแล้ว คุณจะต้องตัดสินใจว่าคุณต้องการปฏิบัติตามกลยุทธ์การบำรุงรักษาดั้งเดิมของผู้ผลิตต่อไปหรือเปลี่ยนไปใช้กลยุทธ์อื่น

Deferred corrective maintenance อาจเป็นทางเลือกที่ดี หากสินทรัพย์ที่เป็นปัญหาไม่มีความสำคัญต่อการปฏิบัติงานของคุณ และไม่แพงเกินไปที่จะซ่อมแซมหรือเปลี่ยนใหม่ คุณเพียงแค่ปล่อยให้สินทรัพย์ทำงานล้มเหลวก่อนที่คุณจะบำรุงรักษาและซ่อมแซม เพียงตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณมีเวลาเหลือเฟือในการวางแผนและดำเนินงานบำรุงรักษาแก้ไขในภายหลัง

Immediate "emergency" maintenance ต้องหลีกเลี่ยงให้มากที่สุดเพราะเป็นค่าบำรุงรักษาที่แพงที่สุด งานซ่อมบำรุงฉุกเฉินมักมีการวางแผนอย่างเร่งรีบหรือไม่ได้วางแผนเลย ดังนั้นการบำรุงรักษาฉุกเฉินจึงไม่มีประสิทธิภาพและมีราคาแพง มีราคาแพงกว่าการบำรุงรักษาเชิงป้องกันที่วางแผนไว้อย่างดีหลายเท่า

ประเภทของการบำรุงรักษาที่แพงที่สุดคือการบำรุงรักษาในกรณีฉุกเฉิน

คุณควรตรวจสอบให้แน่ใจว่าต้องไม่เกิน 1 - 2 % ของการบำรุงรักษาทั้งหมดของคุณเป็นการบำรุงรักษาฉุกเฉิน

อย่างไรก็ตาม หากสินทรัพย์ที่เป็นปัญหามีความสำคัญต่อการดำเนินงานของคุณ และความล้มเหลวอาจหยุดดำเนินการ หรืออาจสร้างความเสียหายต่อทรัพย์สิน โรงงาน และอุปกรณ์อื่น ๆ ผู้คนหรือสิ่งแวดล้อม หรืออาจมีราคาแพงมากในการซ่อมแซม คุณอาจต้องการ ให้เลือก preventive maintenance strategy.

การเลือกกลยุทธ์การบำรุงรักษาไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เราสามารถช่วยได้!